بسی باعث مسرت و شادی است که پس فردا، دومین دوره جایزه کتاب سال شعر جوان، برگزیدگان خود را معرفی می‌کند. سبک‌‌ترین این بحران ها، کاهش دادن بودجه حمایتی این سازمان مردم نهاد(N.G.O) تا حد کمتر از نصف در سال‌های اخیر توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت احمدی‌نژاد بوده و سنگین‌ترین‌شان، مرگ قیصر امین‌پور بود که وجیه‌ترین شاعر در میان سیاستگذاران خانه شاعران و دفتر شعر جوان به شمار می‌رفت.
پس‌فردا بعدازظهر در خانه هنرمندان، اختتامیه این جایزه در شرایطی برگزار می‌شود که امسال شاهد ابتکار خوبی در مراحل ماقبل پایانی این جایزه بودیم.
دست‌اندرکاران دفتر شعر جوان، 7نشست نقد برای 7کتاب راه‌یافته به مرحله پایانی در خیابان دولت برگزار کردند.
یکی از خلأهای بزرگ در اکثر قریب به اتفاق جوایز ادبی، خالی‌بودن برنامه کاری این جوایز از جریان نقادی است. قطعا هر جایزه ادبی با زاویه خاصی که بر نقد می‌گشاید، آثار رسیده را برمی‌گزیند.
منتها جایزه‌های ادبی در کشور ما، معمولا با کمترین هزینه برگزار می‌شوند، اساسا تمکن این جوایز، تنها به مبالغی تبلیغات رسانه‌ای برای دیده‌شدن و شنیده‌شدن جایزه کفاف می‌دهد و سرانجام، رساندن قطاری که پت‌پت‌کنان باید به ایستگاه آخر برسد؛
یعنی برپایی مراسم اختتامیه‌ای با جوایزی در حد دلخوشکنک شاعر یا شاعره‌ای مربوطه تا اسم «جایزه» برای آن، بالکل «بی‌مسمی» جلوه نکند.
مثلا پارسال در تنها جایزه خصوصی کتاب سال شعر که جایزه شعر خبرنگاران باشد، حتی امکان اجاره‌کردن یک سالن نمایش برای برگزاری اختتامیه نبود و پس از کش‌وقوس‌های فراوان، تنها نهاد دولتی که حاضر شده بود، سالن نمایش خود را برای این حرکت فرهنگی در اختیار قرار دهد، در دقیقه 90 به دلایل نامعلومی پا پس کشید.
سرانجام جایزه کتاب سال با حضور ارباب رسانه‌ها در خانه برنده کتاب سال شعر به او اهدا شد؛ خانه کوچک و قدیمی علیرضا طبایی.
دفتر شعر جوان و خانه شاعران اگرچه عنوان ان‌جی‌او را یدک می‌کشند، به اسباب و علل متعددی، دست‌شان برای برگزاری آبرومندتر جایزه کتاب سال شعر جوان بازتر است.
یکی از این اسباب، داشتن پاتوقی بسیار مناسب برای برگزاری جلسات نقد در خیابان دولت است. دیگر اینکه حمایت حکومتی از ان‌جی‌او هر قدر که افتان و خیزان باشد، به طور کلی دریغ نمی‌شود.
2سال پیش اختتامیه نخستین دوره این جایزه در نهایت وزانت و با جوایزی آبرومندانه برگزار شد؛ در حالی که ترکیب داوران و بالطبع، ترکیب کتاب‌های راه‌یافته به مرحله نهایی، خبر از جامعیت و بی‌طرفی در گزینش کتاب‌ها می‌داد.
امسال در دومین دوره، ترکیب داوران در مرحله اول، تخصصی‌تر از دوره قبل بوده است. تقریبا همه 4داور مرحله اول، شاعران موفقی از نسل میانسال شعر هستند که در کنار دید حرفه‌ای، نسل جوان شعر را نیز پیشاپیش می‌شناسند؛ به‌خصوص حضور سعید بیابانکی و شهرام مقدسی در این ترکیب، ستودنی است.
در انتخاب داوران مرحله نهایی نیز همچنان شبیه دوره قبل، حضور شاعری پیشکسوت و جامع‌الاطراف همچون مفتون امینی درکنار منتقدی باسابقه چون محمود معتقدی و در کنار این دو؛ موسی بیدج شاعر و مترجمی که در معرفی بی‌طرفانه و جامع شعر معاصر ایران به جهان عرب در سال‌های اخیر، درخشان عمل کرده است، نوید انتخابی منصفانه و دور از غرض‌ورزی‌های بیرون ادبیات را می‌دهد.
